ژانرها کمدی

مردان مرده شطرنجی نمی پوشند (به انگلیسی: Dead Men Don't Wear Plaid) یک فیلم کمدی رازآلود نئو نوآر آمریکایی محصول سال ۱۹۸۲ به کارگردانی، نویسندگی و همکاری کارل راینر و نویسندگی و بازی استیو مارتین است. این فیلم با بازی ریچل وارد، هم تقلید و هم ادای احترامی به فیلم نوآر و فیلم های پلیسی دهه 1940 است. عنوان به شخصیت مارتین اشاره دارد که داستانی در مورد زنی که وسواس زیادی به شطرنجی دارد در صحنه ای که در نهایت از فیلم حذف شد، بازگو می کند.

یک طراح مد لباس شنا مصمم است از خواهر پراکنده خود در برابر یک دلخراش آمریکای جنوبی محافظت کند، اما یک مورد هویت اشتباه کار را پیچیده می کند.

یک فرد ضعیف عاشق باید وانمود کند که یک بوکسور است تا از خانواده دختر مورد علاقه خود احترام بگیرد.

یک قاضی جدید یک کارخانه پنیرسازی را به دلیل آلودگی تعطیل می کند. صاحب آن، La Noce، به یک نجیب رشوه می دهد که او را به سمت یک مقام رسمی راهنمایی می کند که ممکن است آن را حل کند. La Noce نیاز به اهرم دارد و سلیقه مقامات را برای همسران مردان دیگر کشف می کند. او دستیار لکنت زبان خود، آلبرتینی، را می فرستد تا زنی را استخدام کند تا وانمود کند که همسر لا نوس است. آلبرتینی فاحشه ای با ظاهر باکره پیدا می کند...

این فیلم عشق و اشتیاق یک مرد جوان (ریچارد بنجامین) را به شیوه عجیب و غریب خودش روایت می کند.

دو مرد پس از تلاش برای فروش آبجو به یک پلیس در دوران ممنوعیت به زندان می روند.

پس از جنگ جهانی دوم، در یک اردوگاه اتریشی برای آوارگان، یک مترجم بین بریتانیا و شوروی در مورد سرنوشت پناهندگان مختلف میانجیگری می کند.

مردی از نظر جسمی کامل اما بی گناه به دنبال برادر دوقلوی گمشده خود می رود که کوتاه قد، زن زن و کلاهبردار کوچک است.

در سال 1932، دو غریبه به ناحق محکوم می شوند و دوستی قوی در زندان ایجاد می کنند که تا قرن بیستم ادامه می یابد.

پسرها به منظور ادعای ارث، در یک شب طوفانی خود را در یک عمارت ترش و پر از خفاش حاضر می کنند.